مرو ای بانو تب دار...
مرو ای بانوی تب دار دلت می آید؟
من و تنهایی و تکرار دلت می آید؟
توفقط سعی نمودی که مسافر باشی
حیدر و این همه اصرار دلت می آید؟
ما مگر قول ندادیم که با هم باشیم
من شوم بعد تو بی یار دلت می آید؟
وقت تنهای من سنگر من بودی تو
حیدرو این همه اشرار دلت می آید؟
چند وقتی است به من یه طرفی می نگری
میکنی پوشش اسرار دلت می آید؟
زود باید همه ی قائله را جمع کنم
من بمانم در و دیوار دلت می آید؟
بعد تو سهم من این است از این مردم شهر
خنده بر حیدر کرار دلت می آید؟
هر کجا میخ ببینم من همان جا مردم
من بمانم در و مسمار دلت می آید؟
چشم وا کن بنگر دختر خود زینب را
که شده بر تو پرستار دلت می آید؟
زینبم را بخدا دیده تر می آید
بستن زخم به زینب چقدر می آید.
دیده بر سینه ی انسیه حورا یک زخم
بسته با پارچه ای سینه ی زهرا یک زخم
روزها میگذرد حادثه ها می آید
روزگاری که ببندد سر بابا یک زخم
روزگاری که جگر پاره حسن میمیرد
و بسوزاند همان جا حسنش را یک زخم
روزها میگذرد کرب و بلا می آید
آن دمی که بزنند ابروی سقا یک زخم
زخمهایی که ببیند به تمام عمرش
چاره دارند همگی فاطمه الا یک زخم
حرمله تیرسه پر سینه ی فزرندم حسین
می رسد تا به فلک ناله ی دلبندم حسین
*
شاعر:محسن داداشی
