كوفي‌عنان ، دبير كل سازمان ملل متحد بود. هنگام خروج از تهران و در پاويون فرودگاه گفته است:
در دوران نوجواني كه بوده‌ام در مورد شخصيت‌هاي كاريزما مطاله مي‌كردم و هميشه اين سئوال براي من مطرح بود كه اگر زماني من روبه‌روي يك شخصيت كاريزما قرار گيرم چه عكس‌العملي خواهم داشت. وي افزود: كساني كه مرا به سازمان ملل آوردند، شخصيت‌هاي برجستة دنيا بودند و من به آن‌ها علاقه‌مند بودم و هر كدام مثل ژاك شيراك، براي من امتيازاتي داشتند. من به شدت تحت تأثير ژاك شيراك بودم. طوري‌كه وقتي ايشان صحبت مي‌كرد بدون مكث حرف‌هايي صريح مي‌زد. "گورباچف " و "هلموت كهل " هم همين‌طور بودند. اين‌ها كساني بودند كه نياز به مكث نداشتند. من اين‌ها را دوست داشتم. در ملاقات با (حضرت آيت‌الله العظمي) خامنه‌اي احساس كردم كه كسي را مثل او نديده‌ام. شخصيت معنوي ايشان چنان مرا گرفت كه از خود پرسيدم چرا شخصيتي مثل من دبير كل سازمان ملل باشد و از معنويات چيزي نداشته باشد! با ديدن آقاي خامنه‌اي هم آن شخصيت‌هايي كه مرا جلب كرده بودند فراموش كردم و تحت تأثير شخصيت معنوي ايشان قرار گرفتم. من شخصيت‌هاي معنوي در دنيا زياد ديده بودم، ولي از هيچ‌يك، از مسائل سياسي اطلاع نداشتند. با ديدن آقاي خامنه‌اي در من اوج قداست، آن شخصيت‌هاي سياسي از ذهن من پاك شد. من تعجب مي‌كنم ايران با چنين شخصيتي چرا در بعضي جا‌ها مي‌لنگد. بعيد مي‌دانم به سازمان ملل هم بروم شخصيت ايشان از ذهن من پاك شود.