مادر مصطفا

مادر شهید مصطفی احمدی روشن گریه نمی كرد . همه فكر می كردند از شوك باشد . دكتر ها به همسرش می گفتند : «كاری كند كه به خاطر پسر گریه كند .» چند بار به بهانه روضه ی سید الشهدا و گریزهایی كه مداح به مصیبت مادر می زد ، همه گفتند كار تمام شد ، بغضش تركید . اما مادر مصطفی یك هفته بود كه گریه نمی كرد ، باز هم نكرد . معمایی شده بود برای خودش .
مادر مصطفی در تشییع هم كه برای مردم صحبت كرد همه گریه كردند . زار زدند . از ته دل سوختند ، اما خودش گریه نكرد . بر خلاف مادرهای دیگر شهید . و همین بود تا وقتی كه رهبری خواستند خدا حافظی كنند . مادر مصطفا به نجوا و با بغضی كه صدا را خشدار می كند گفت : آقا من تا امروز برای اینكه دشمن از اشك من شاد نشود، گریه نكردم . حالا هم كه...
رهبری فرمودند: چرا؟! نخیر؛ گریه كنید ! دشمن غلط می كند. و مادر خیالش كه راحت شد، اذن را كه گرفت، بند سد اشك شكست.

 

پ.ن:مدام داغ جوان دیده ایم و در تشییع ندیده است کسی اشک سوگواری ما...نمانده جای شکایت که در پی هر زخم بلند تر شده طومار بردباری ما

ده جمله‌ی از حضرت آيت‌الله خامنه‌ای را درباره «شهدای هسته‌ای»

* دستیابی به دانش هسته‌ای یكی از نمونه‌های موید پیشرفت دانشمندان ایرانی است كه درباره آن هیاهوی زیادی هم به راه افتاده اما علت اصلی جنجال غربیها، توانایی بومی دانشمندان جوان كشورمان در دستیابی به این فناوری پیشرفته است. 

* دانشمندان جوان ایرانی با موفقیت بزرگ خود در دانش هسته‌ای در واقع آینده بلندمدت انرژی ملت ایران را تضمین كردند و این سررشته را نباید به هیچ قیمتی از دست داد زیرا هرگونه عقب نشینی از این میدان صددرصد ضرر است. 

* دست جنايتكاری كه ضايعه (شهادت استاد دانشمند مرحوم آقای دكتر مسعود علی‌محمدی رضوان الله عليه) را آفريد، انگيزه‌ی دشمنان جمهوری اسلامی را كه ضربه زدن به حركت و جهاد علمی كشور است، افشاء و برملا كرد. بيگمان همت دانشمندان و استادان و دانش پژوهان كشور، به رغم دشمن،‌ اين انگيزه‌ی خباثت آلود را ناكام خواهد گذاشت.

 
* شهادت این دانشمندان برجسته در راه آرمانهای بلند و الهی، به كشور، انقلاب اسلامی، ملت ایران و محیط علمی آبرو بخشید و آنان با این شهادت، به بالاترین رتبه از ارزشهای معنوی دست یافتند.

*در قضيه‌ى ترورهای (دانشمندان هسته‌ای)، من عقيده‌ام اين است كه بچه‌هاى تشكلهاى دانشجوئى در اين قضيه كوتاه آمدند؛ يعنى كم‌عملى نشان دادند. بايد اين قضيه را بزرگ ميكرديد. البته نه اينكه بزرگ كنيد - چون خودش بزرگ است - همان جور كه هست، منعكس ميكرديد. ما حتّى نديديم تشكلهاى ما پوستر اين شهدا را هم چاپ كنند، منتشر كنند، پخش كنند، يادمان اينها را نگه دارند. نه، اين موضوع اصلاً نبايد فراموش شود؛ اين كار كوچكى نيست.

*  اگر دانشمندِ علاقه‌مند به سرنوشت كشور، آماده‌ى فداكارى در اين راه - فداكارى به حسب خودش - در يك كشورى وجود داشت، آن كشور رشد ميكند. چيزى كه ميتواند اين نيرو را به وجود بياورد، اين پيشرفت را به وجود بياورد، بهتر از همه چيز، ايمان است. اگر اين ايمان بود، كشور پيشرفت ميكند.

 
* رشد شتابنده‌ی علمی و فتح قله‌های دانش كه با همت و عزم جوانان مؤمن و غیور و توانائی چون مصطفای شهید رونق یافته، امروز قائم به هیچ فردی نیست، این یك جنبش تاریخی و برخاسته از یك عزم خلل‌ناپذیر ملی است.

*  (شهدای هسته‌ای) در راه خدا شهيد شدند، در راه پيشرفت اسلام شهيد شدند. مسئله‌ى اينها فقط اين نيست كه حالا ما يك ملتى هستيم، ميخواهيم از فلان كشور و فلان دولت عقب نمانيم، لذا وارد عرصه‌ى علمى شده‌ايم؛ اين هست، به‌اضافه‌ى يك چيزى از اين مهمتر؛ و آن اين است كه ما با اين حركت علمىِ خودمان داريم اسلام را سربلند ميكنيم، نظام اسلامى را آبرومند ميكنيم. 

* مسئله اين نيست كه ما خواهيم توانست از صنعت هسته‌اى براى مصارفى كه به سود منافع ملى است، استفاده كنيم؛ مسئله اين است كه اين حركت، به جوانهاى اين كشور، دانشمندان اين كشور، آحاد مردم اين كشور، عزم و تصميم راسخ ميبخشد و آنها را در اين راه ثابت‌قدم ميدارد؛ اين مهم است. 

* ياد شهيد على‌محمدى، شهيد شهريارى، شهيد رضائى‌نژاد و شهيد احمدى روشن هرگز از خاطره‌ى اين ملت و حافظه‌ى تاريخ ما بيرون نخواهد رفت.

 

یادتان باشند

این اشک ها سیل خواهد شد

 سیلی که امام خمینی (ره) گفته بود

فرزندانم با آن اسراییل را نابود خواهند کرد

اینجا بعضی ها هوای سازش دارند...

این روز ها که آقای کاندیدای محترم جناب ... حرف از سازش میزنه بی اختیار یاد فرزندان شهدای هسته ای علیرضا و آرمیتا میفتم. اون ها که پدراشون رو از دست دادن برای انرژی هسته ای. عزیزانی که برای سربلندی و افتخار این مملکت و این سرزمین و بخاطر سر خم فرو نیاوردن در مقابل خواسته های دشمنان انقلاب خون خودشون رو فدای وطن کردند.

آرمیتا و علیرضا به پدرانتان بگویید برگردند اینجا بعضی ها هوای سازش دارند

خاطره ای از دیدار آقا با خانوداه شهید احمدی روشن

مادر شهید گفت: آقا مصطفی از یاران خیلی خیلی صدیق شما بود. واقعا پیرو شما بود.
رهبر گفت: «بله می‌دانم.»
... و این موضوع را همه كسانی كه او را می شناختند، فهمیده بودند؛ حتی سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه.
آقا ادامه دادند: اهل معنویت و سلوك هم بود، با آقای خوشوقت هم ارتباط داشتند مثل اینكه.

علیرضا جلو رفت یك بار دیگر و بی هوا رهبر و محاسن سپیدش را بوسید.

***
وقتی آقا داشتند قرآنی به رسم هدیه به همسر شهید می‌دادند، زن جوان لبش لرزید و بعد چشم‌هایش. شاید داشت فكر می‌كرد ای كاش مصطفی بود و این روز باشكوه را می‌دید كه رهبر چانه‌ی كوچك علیرضایشان را می‌گیرد و می‌بوسد و قرآن می‌نویسد به یادگار و هدیه می‌دهدشان.

 

وقتی قرآن را گرفت آرام گفت: مصطفی خواب دیده بود بالای تپه‌ای شما به سرش دست كشیدید. رهبر پرسید: كی؟
همسر شهید جواب داد: 20 روز پیش حدوداً. و بعد یك خواهش كرد از رهبر: آقا توی نماز شب‌هاتون علیرضا را دعا كنید، برای صبرش!
و رهبر قول داد.

پ.ن:نه دست هم نمی خوام به سرم بکشی تنها یک نگاه،بلکه دل آلوده ام کمی تقوا بگیره...

بیایید برگردیم

دیروز از هر چه بود گذشتیم.امروز از هر چه بودیم گذشتیم.آنجا پشت خاکریز بودیم و اینجا در پناه میز!دیروز دنبال گمنامی بودیم و امروز مواظبیم ناممان گم نشود!جبهه بوی ایمان می داد و اینجا ایمان مان بو می دهد!آنجا بر درب اتاقمان نوشتیم :یا حسین فرماندهی از آن توست:الان می نویسیم:بدون هماهنگی وارد نشوید!الهی نصیرمان باش تا بصیر گردیم، بصیرمان کن تا از مسیر برنگردیم،آزادمان کن تا اسیر نگردیم!

         (قسمتی از وصیت نامه ی شهید شوشتری)

 

پ.ن:چه روزهای سنگینی است این روزها با نبود شهید شوشتری ها ...شهید کاوه ها ...احمدی روشن ها و.....بیایید برگردیم....

پدری به وسعت آسمان