تفریح دوران طلبگی

ما متٱسفانه سرگرمی‌های خیلی كمی داشتیم؛ این طور سرگرمی‌ها آن وقت نبود، البته پارك بود، ولی كم و ‌خیلی محدود، مثلاً در مشهد فقط یك پارك در داخل شهر بود و محیط‌هایش، محیط‌های خیلی بدی بود. ما هم ‌خانواده‌هایی بودیم كه پدر و مادرها مقیّد بودند، اصلا نمی‌توانستیم برویم. برای مثال ما در دوره‌ی جوانی، امكان ‌این‌كه بتوانیم از این مركز عمومی تفریحی استفاده كنیم، وجود نداشت؛ بخاطر این كه این مراكز، مراكز خوبی ‌نبود، غالباً مراكز آلوده‌ای بود.‌

دستگاه‌های آن وقت هم مقداری سعی داشتند كه مراكز عمومی را آلوده‌ی به شهوات و فساد بكنند؛ این كار ‌تعمّداً و با برنامه‌ریزی انجام می‌شد. آن وقت‌ها این را حدس می‌زدیم، بعدها كه قراین و اطلاعات بیشتری پیدا ‌كردیم، معلوم شد كه واقعاً همین‌طور بوده است؛ یعنی با برنامه‌ریزی، محیط‌های عمومی را فاسد می‌كردند! لذا ‌ما نمی‌توانستیم برویم. بنابراین تفریح‌های آن وقتِ ما از این قبیل نبود.‌

تفریح من در محیط طلبگی خودم در دوران جوانی، حضور در جمع طلبه‌ها بود. به مدرسه‌ی خودمان – مدرسه‌ای ‌داشتیم، مدرسه‌ی نوّاب – می‌رفتیم؛ جوّ طلبه‌ها برای ما جوّ شیرینی بود. طلبه‌ها دور هم جمع می‌شدند، ‌صحبت و گفتگو و تبادل اطلاعات می‌كردند و حرف می‌زدند. محیط مدرسه برای خود طلبه‌ها مثل یك باشگاه ‌محسوب می‌شد؛ در وقت بی‌كاری آن جا دور هم جمع می‌شدند. علاوه بر این، در مشهد، مسجد گوهرشاد ‌هم مجمع خیلی خوبی بود. آن‌جا هم افراد متدیّن، طلّاب، روحانیون و علما می‌آمدند، می‌نشستند و با هم بحث ‌علمی می‌كردند؛ بعضی هم صحبت‌های دوستانه می‌كردند. تفریح‌های ما این‌ها بود.‌


البته من از آن وقت، ورزش می‌كردم؛ الان هم ورزش می‌كنم. متٱسفانه می‌بینم جوان‌های ما در ورزش، ‌سستی می‌كنند؛ كه این خیلی خطاست. آن وقت ما كوه می‌رفتیم، پیاده‌روی‌های طولانی می‌كردیم. من با ‌دوستان خودم، چندبار از كوه‌های اطراف مشهد، همین‌طور كوه به كوه، روستا به روستا، چند شبانه روز حركت ‌كردیم و راه رفتیم.‌

از این گونه ورزش‌ها داشتیم. البته این‌ها تفریح‌های سرگرم كننده‌ای بود كه خارج از محیط شهر محسوب ‌می‌شد.‌

حالا كه در تهران، این دامنه‌ی زیبای البرز و ارتفاعات به این قشنگی و خوب هست؛ من خودم هفته‌ای چندبار به ‌این ارتفاعات می‌روم. متٱسفانه می‌بینم نسبت به جمعیت تهران، كسانی كه به این‌جا می‌آیند و از این محیط‌ ‌بسیار خوب و پاك استفاده می‌كنند، خیلی كم است! تٱسف می‌خورم كه چرا این جوان‌های ما از این محیط ‌طبیعی و زیبا استفاده نمی‌كنند! اگر آن زمان در مشهدِ ما چنين كوههاى نزديكى وجود داشت - چون ما آن وقت در مشهد، كوههاى به اين خوبى و به اين نزديكى نداشتيم - ما بيشتر هم استفاده مى‌كرديم.

گفت و شنود رهبر انقلاب اسلامی با گروهی از نوجوانان و جوانان،‌ 14 بهمن 1376

عکسی کمتر دیده شده از کوهنوردی امام خامنه ای

آیت‌الله خامنه‌ای در حال کوهنوردی در ارتفاعات استان تهران ۲۳ شهریورماه سال ۸۰